St-Trond… A very cold, snow filled winter with extremely low visibility with a lot of flying, but with comfortable living quarters.
Zo vat de Amerikaanse piloot Floyd Blair vandaag zijn verblijf op het vliegveld van Brustem bij Sint-Truiden samen. Een verblijf van oktober 1944 tot april 1945 in Wereldoorlog 2.
De 404de Fighter Group vloog haar eerste missie vanuit Sint-Truiden op 2 oktober 1944. En reeds op 20 oktober 1944, een vrijdag, slaagden de officieren (hoofdzakelijk de piloten) van het 507de Fighter Squadron van de Group erin een groot feest te organiseren voor hun grondpersoneel. Deze party vond plaats in het Palais Theater of zaal de Palace. De lokale Truiense dames waren blijkbaar in grote getalen aanwezig; onder het toeziend oog van hun moeders die zich hiertoe strategisch in de galerij hadden opgesteld. Een plaatselijke muziekband was present en speelde zo enthousiast, dat de bassist het klaar speelde van zijn instrument in de orkestbak te laten vallen. 95% van het Squadron personeel was aanwezig (+/- 400 man) : er werd veel gedanst, champagne en bier gedronken, kortom a wonderful time.
Wat onze Amerikaanse vrienden wel is bijgebleven, zodanig zelfs dat ze het prominent in hun officiële neergeschreven geschiedenis Leap Off hebben vermeld : “waar we toch zo moeilijk aan konden wennen, waren de wc’s die zich buiten bevonden, met aan één zijde de kabinetten voor de dames terwijl de urinoirs voor de mannen tegen de andere muur stonden : er werd een hoop gegiecheld!”
Het grondpersoneel bedankte haar officieren voor het geslaagde feest ’s anderendaags middels volgend bericht :
All Officers of the 507th Fighter Squadron
All of us Wheels, Grease Monkeys, Gun-Simonizers, Homing-Pigeons, Pineapple-Loaders, Pill-Rollers, Orderly Room Queers, and all the other Queers of the 507th Fighter Squadron want to take this opportunity to say Merci Beaucoup for a swell and successful shindig. In good old American, we thank you.
Enlisted Men 507th
Business as usual ‘s anderendaags echter : 21 oktober steeg Floyd Blair om 8u32 op voor een armed reconnaissance welke een uur duurde. Floyd Blair was een 24-jarige piloot binnen het 507de Squadron. In 1942 op zijn 22ste afgestudeerd van Georgia Tech als ingenieur elektronica, had hij er toen ook vier jaren opzitten als succesvol saxofoon-speler. Eerst als lid van de Georgia Tech –band The Technicians – The Swingin’ Engineers gedurende één jaar en vervolgens drie jaren met een professionele band in het plaatselijke Atlanta, Georgia (met Harry Hearn’s Dance Band). En deze muzikale ervaring en toewijding bracht de 404de Fighter Group heel wat op, toen zij te Sint-Truiden terechtkwamen.
In Engeland en Normandië verbleven zowel de piloten als het grondpersoneel in tenten. Het beetje entertainment dat de piloten hadden, bestond uit plaatselijke bands en USO shows. Sint-Truiden was echter de eerste locatie waar de piloten toegang hadden tot hun eigen club en toen ze zich eindelijk geïnstalleerd hadden, heeft Floyd Blair de muziekband Nix Compris samengesteld.
Het sociale leven van de 404de te Sint-Truiden was reeds gestart op zaterdagavond, 7 oktober 1944, toen het eerste van de wekelijkse zaterdagavond parties georganiseerd werd in de Officer’s Mess te Bevingen. De Truiense dames die massaal aanwezig waren, een lokale band en champagne waren de voornaamste attracties. “The affair was a natural success”. Maar vanaf 11 november, beschikte de 404de over haar eigen band die vanaf dan iedere zaterdagavond optrad.
Deze band, de Nix Compris, bestond uit Count Pacic aan de piano, Chuck Higgins als drummer, Noel Arrighi de bassist, Andy Kirk op trompet en zang en Floyd Blair op saxofoon en klarinet. Met de financiële bijdragen van Special Services en de piloten, had Floyd zich naar Maastricht begeven om daar een bas, een geluidssysteem en nog wat noodzakelijke items te kopen in een plaatselijke muziekwinkel. Het vertrek van de 404de begin april 1945 naar Duitsland, betekende voor de piloten opnieuw verblijven in tenten. Daarenboven werd hen iedere interactie met de Duitsers verboden zodat de enige groep die nog overbleef om naar een party te komen, de Amerikaanse verpleegsters waren, “if we could have found them. So Nix Compris was strictly a Belgium operation, which ain’t all that bad !!”, aldus Floyd.
Hoe Floyd aan deze naam voor de band gekomen was ? Nix Compris was een uitdrukking die onze Amerikanen zeer vaak gebruikten wanneer zij met de plaatselijke bevolking communiceerden. Nix is fonetisch voor niks terwijl Compris neerkomt op het Frans voor begrepen. Wat zij dus heel vaak zeiden in hun conversaties met de Truienaren was : niks begrepen. En zonet heb ik de Amerikaanse verpleegsters vermeld. Zie volgende anekdote die Floyd mij vertelde op de reünie in San Antonio, Texas in 2008, waar ik hem voor het eerst ontmoet heb :
“Ik had al op verschillende zaterdagen missies gevlogen en telkens wanneer ik van zulk een missie terugkeerde en na de landing naar mijn standplaats aan de Luikersteenweg taxiede, zag ik een aantal jeeps achter elkaar langs de landingsbaan staan. Tegen de tijd dat ik mijn toestel geparkeerd had en uit de cockpit stapte, waren deze jeeps uit het zicht verdwenen. Dit had ik al een aantal zaterdagen opgemerkt dus vroeg ik me af wat dat grondpersoneel toch altijd van plan was, eerst wachten langs de landingsbaan en plots verdwijnen. Ze konden mij verdorie wel een lift geven van waar ik mijn toestel altijd parkeerde tot het gebouw waar de debriefing plaatshad ! Dus nadat ze weer een keer verdwenen waren, vroeg ik één van onze piloten wat die mannen in hun jeeps toch telkens van plan waren ; eerst wachten en vervolgens verdwenen zijn tegen de tijd dat ik mijn nek nog maar gedraaid had… “Wel Kapitein”, was het antwoord, “wanneer we jou hebben zien landen en taxiën, zijn we zeker dat de zaterdagavond-party zal doorgaan aangezien de Nix Compris-band voltallig zal zijn, dus zorgen wij ervoor van ons zo snel als mogelijk naar Luik te begeven om daar de verpleegsters op te pikken die naar de party komen!”.
